3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nü daha çok bir farkındalık arttırma, kişisel ve toplumsal duyarlılığımız ve sorumluluklarımız konusunda kendimizi yeniden sorgulamak için bir fırsat günü olarak da görebiliriz aslında…

Engelli vatandaşlarımızın toplumla entegrasyonunda asıl engelin, kendi bedensel ve zihinsel engellerinden ziyade toplumun geriye kalanlarının -yani bizlerin- bu fertlere karşı bakışıyla alakalı olduğunu hatırlarsak, yukarıdaki gerekçeyi doğru bir yere oturtmuş oluruz.

“Duymak istemeyen kadar kötü sağır yoktur.” diye durumu özetleyen yabancı bir  atasözü bizlere, asıl engelin ruhta ve zihinlerde olduğunu gösteren, çok güzel bir tespittir aynı zamanda…

Kendi bakış açımızdaki bu engeli aşmak için öncelikle şu soruya cevap vermeli ve bunun gereğini “amasız ve fakatsız” yerine getirmeliyiz.

Evet! Engelli; toplumsal merhamete emanet edilmiş zavallı bir insan mı, yoksa cemiyet içerisinde bireysel bütün hak ve özgürlüklerini sonuna kadar kullanacak sıradan bir vatandaş mı?

“Yaşam tercihlerini ortaya koyabilen, bireysel bütün hak ve özgürlüklerini herkes gibi kullanabilen bir vatandaş” ise cevabımız, önce bakış açımızı değiştirmeliyiz.

Engelliler; bizden acınmayı değil, anlaşılmayı bekliyor. Engelli kardeşlerimiz, her zeminde ve zamanda kendilerine fırsat eşitliği sunulmasını istiyor. Başka bir ifadeyle…

Hayatın tüm alanlarında, sporda, sanatta, edebiyatta, siyasette, eğitimde, sivil toplumda ve iş dünyasında; tüm zorluklara rağmen, her engeli nasıl aşabildiklerini görmek ve göstermek istiyor…

Çünkü insanlık tarihi, böylesi müthiş hikayelerle doludur… İlyada ve Odesa Destanı’nın yazarı Homeros’un bir görme engellisi olduğunu, yine en büyük ozanlarımızdan “Uzun ince bir yoldayım, gidiyorum gündüz gece…” diyen Âşık Veysel’in görme engeline rağmen bütün Anadolu’nun gönlünde nasıl taht kurduğunu, işitme engelli bir müzik dâhisi olan Beethoven da işitme engeline rağmen birbirinden güzel eserleri insanlığa kazandırdığını biliyoruz. Ve bunlara onlarca başarı hikayesini daha eklemek, mümkündür.

Bütün mesele aslında, engeline rağmen her engelli kardeşimizin bu hayatta başarabileceği bir şeyin; hatta çok şeyin var olduğuna inanmak ve inandırmaktır. Onları acımadan sevmeyi, Onlarla birlikte var olabilmeyi başarabilirsek “Engelleri hep birlikte aşacağız” demektir.

Bu duygu ve düşüncelerle “3 Aralık Dünya Engelliler Günü” nün engelli vatandaşlarımız başta olmak üzere toplumun bütün katmanlarında beklenen etki ve farkındalığı oluşturması suretiyle engelli kardeşlerimizin yaşam kalitesinin arttırılmasına vesile olmasını dilerim.